Enter
This page is best viewed with a monitor, joy and Internet Explorer 4.0,
Java-enabled, 1024 by 768 or 800 by 600.
Click here for worldnews
The following verses are verses every citizen of the Netherlands should know by heart.
It's difficult to translate, 'cause it'll lose a lot of its beauty.
It is called "Het Wilhelmus" and it's the National Anthem.
The first letter of every verse put together makes the name of Willem van Nassou, the first king of Holland. The song is written in the MiddleAges by Hyronymous van Alphen. In content the first and last verse are related, as are the second and second last, the third and third last, etc, etc. The eight remains and is the heart of the song.
W
ilhelmus van NassouweBen ik van duitse bloed,
Den vaderland getrouwe
Blijf ik tot in den dood.
Een prinse van Oranje
Ben ik vrij onverveerd,
Den koning van Hispanje
Heb ik altijd geëerd.
I
n Godes vrees te levenHeb ik altijd betracht
Daarom ben ik verdreven,
Om land, om luid' gebracht.
Maar God zal mij regeren
Als een goed instrument,
Dat ik zal wederkeren
In mijnen regiment.
L
ijdt u, mijn onderzatenDie oprecht zijt van aard,
God zal u niet verlaten,
Al zijt gij nu bezwaard.
Die vroom begeert te leven,
Bidt God nacht ende dag,
Dat Hij mij kracht zal geven,
Dat ik u helpen mag.
L
ijf en goed altezamenHeb ik u niet verschoond;
Mijn broeders, hoog van namen,
Hebben 't u ook vertoond:
Graaf Adolf is gebleven
In Friesland in den slag;
Zijn ziel in 't eeuwig leven
Verwacht den jongsten dag.
E
del en hoog geborenEen keizerlijken stam,
Een vorst des rijks verkoren
Als een vroom christenman,
Voor Godes woord geprezen
Heb ik vrij onversaagd
Als een held zonder vrezen
Mijn edel bloed gewaagd.
M
ijn schild ende betrouwenZijt Gij, o God, mijn Heer!
Op U zo wil ik bouwen,
Verlaat mij nimmermeer!
Dat ik toch vroom mag blijven,
Uw dienaar te aller stond,
De tirannie verdrijven
Die mij mijn hart doorwondt.
V
an al die mij bewarenEn mijn vervolgers zijn,
Mijn God, wil toch bewaren
Den trouwen dienaar dijn;
Dat zij mij niet verrassen
In hunnen bozen moed,
Hun handen niet en wassen
In mijn onschuldig bloed!
A
ls David moeste vluchtenVoor Saul den tiran,
Zo heb ik moeten zuchten
Met menig edelman.
Maar God heeft hem verheven,
Verlost uit alle nood,
Een koninkrijk gegeven
In Israël zeer groot.
N
a 't zuur zal ik ontvangenVan God mijn Heer het zoet;
Daarnaar zo doet verlangen
Mijn vorstelijk gemoed:
Dat is, dat ik mag sterven
Met eren in het veld,
Een eeuwig rijk verwerven
Als een getrouwe held.
N
iets doet mij meer erbarmenIn mijnen wederspoed,
Dan dat met ziet verarmen
Des konings landen goet;
Dat u de Spanjaards krenken,
O edel Neêrlands zoet,
Als ik daaraan gedenke,
Mijn edel hart dat bloedt.
A
ls een prins gezetenMet mijner heireskracht,
Van den tiran vermeten
Heb ik den slag verwacht.
Die, bij Maastricht begraven,
Bevreesde mijn geweld;
Mijn ruiters zag men draven
Zeer moedig door het veld
Z
o het de wil des HerenOp dien tijd had geweest,
Had ik geern willen keren
Van u dit zwaar tempeest.
Maar de Heer van hierboven
Die alle ding regeert,
Die men altijd moet loven,
En heeft het niet begeerd.
Zeer prinslijk was gedreven
Mijn preinselijk gemoed,
Standvastig is gebleven
Mijn hart in tegenspoed.
Den Heer heb ik gebeden
Van mijnes harten grond,
Dat Hij mijn zaak wil reden,
Mijn onschuld doen oorkond.
O
orlof, mijn arme schapenDie zijnt in grote nood,
Uw herder zal niet slapen,
Al zijt gij nu verstrooid!
Tot God wilt u begeven!
Zijn heilzaam woord neemt aan!
Als vrome christen leven,
't zal hier haast zijn gedaan!
V
oor God wil ik belijdenEn zijne grote macht,
Dat ik te genen tijden
Den koning heb veracht,
Dan dat ik God den Here,
De hoogtste Majesteit,
Heb moeten obediëren
In der gerechtigheid